Każdy, kto kiedykolwiek spotkał się z bronią palną, ma pojęcie, czym jest łuska. W uproszczeniu jest to tuba zamknięta z jednej strony. W rękawie umieszczony jest ładunek i łatwopalna substancja (proch strzelniczy). Występują w różnych rozmiarach i kształtach. Zależy to od rodzaju wkładu, do którego przeznaczony jest rękaw. Nawiasem mówiąc, łuska pocisku jest wykonana z różnych materiałów. Są to głównie mosiądz i stal. Spróbujemy dowiedzieć się, jaka jest zaleta każdego ze stopów i dlaczego w Rosji i Stanach Zjednoczonych przeważają wkładki wykonane z różnych materiałów.
Co było nie tak z mosiądzem?
Jak wiecie ze szkolnego programu nauczania, mosiądz jest stopem miedzi i cynku. Metale nieszlachetne (nazwijmy je tak) są bardzo poszukiwane w wielu branżach. Produkcja części i mechanizmów z ich wykorzystaniem jest uważana za dość kosztowną. Ale porozmawiamy o tym później. Na razie wróćmy do osłonek.
Za najpopularniejszą łuskę na naboje uznano tę wykonaną z mosiądzu. Wkładki wykonane z tego materiału były mocne i niezawodne. Ponadto sam mosiądz jest plastikowy. Ta jakość wyróżnia go spośród innych stopów stosowanych do produkcji obudów w różnych okresach historycznych.
Mosiężny łusek naboju umożliwił uzyskanie najwyższej jakości wypełnienia (uszczelnienie lufy przy strzale). W końcu stop pozwolił na lepsze rozszerzenie się tulei i ciaśniejsze dopasowanie do komory. Dzięki temu do niego, a także do odbiornika dostało się mniej gazów proszkowych i spalonych cząstek. W związku z tym dłużej pozostawały stosunkowo nieskażone. Broń palna po wystrzeleniu mosiężnych nabojów nie wymagała częstego czyszczenia. Zgadzam się, ta procedura zajmuje dużo czasu.
Jednak wysoki koszt produkcji mosiądzu spowodował zmiany w produkcji wkładek z tego stopu. Twórcy zaczęli szukać innych materiałów, z których można by wykonać obudowę wkładu. Tak pojawiły się stalowe rękawy.
Stali się inni, stali się ważni
Stalowa koperta przeszła długą i żmudną drogę, zanim trafiła do masowej produkcji. Rzecz w tym, że nie wszystkie stopy żelazo-węgiel miały właściwości zbliżone do mosiężnych łusek. Specjaliści musieli wypróbować wiele stalowych „koktajli” pod kątem wytrzymałości i profesjonalnej przydatności. Nie wszystkie puste miejsca poradziły sobie z zadaniem. Ale w końcu twórcom udało się stworzyć stop, który zapewni optymalny stosunek plastyczności i wytrzymałości.
Dodatkowo stalowe tuleje wymagały dodatkowej powłoki. Materiał był wrażliwy na tarcie komorowe, które występuje podczas ładowania i przeładowywania broni palnej. Ale eksperci potrafili również znaleźć wyjście z tej sytuacji. We współczesnym świecie stalowe tuleje są dodatkowo traktowane nie tylko specjalnym lakierem. Uciekają się również do stosowania polimerów i galwanizacji, a nawet okładzin. Wtedy stal jest pokryta cienką warstwą mosiądzu. Rezultatem jest bimetal, który jest bardziej plastyczny niż stal.
Więc to jest to. Produkcja wykładzin stalowych jest bardziej opłacalna. Chociaż bardziej pracochłonne niż robienie obudów mosiężnych. Stalowe obudowy bardziej zanieczyszczają „wnętrza” pistoletów i karabinów. W końcu pocisk przepuszcza do komory więcej gazów proszkowych i małych cząstek. W związku z tym broń musi być częściej czyszczona.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
Konflikt interesów albo chodzi o korzyści
Wróćmy do jeszcze jednego pytania, postawionego na początku naszego artykułu - dlaczego w Rosji i USA dominuje produkcja osłonek z różnych materiałów. Tak więc na rosyjskich otwartych przestrzeniach szeroko stosowane są stalowe pociski. W stanach amerykańskich - mosiężne rękawy. Wiemy już, że produkcja tych ostatnich jest droższa, co oznacza, że nie jest ekonomicznie opłacalna. Dlaczego więc Ameryka nie zaprzestaje masowej produkcji wkładek mosiężnych?
Najprawdopodobniej chodzi o mentalność, a także o ładunek semantyczny związany ze słowem „korzyść”. W sowieckim, a następnie w rosyjskim przemyśle obronnym głównym zadaniem było obniżenie kosztów produkcji. Produkcja tulei stalowych jest bardziej budżetowa niż obudowy mosiężne. Mniej podkreślano koszty (częste czyszczenie broni palnej, które zajmuje dużo czasu). W Stanach Zjednoczonych jest odwrotnie. Tam ostateczny wynik wychodzi na wierzch. Kosztowna produkcja mosiężnych łusek jest równoważona krótszym czasem poświęcanym na konserwację wyposażenia broni.
Podziel się tym, co o tym myślisz. Dlaczego łuski stalowe przeważają w Rosji, a łuski mosiężne w USA?
TO INTERESUJĄCE:
1. Dlaczego nie możesz spróbować wspiąć się na platformę, jeśli spadłeś na szyny w metrze?
2. Dlaczego amerykańscy mężczyźni noszą koszulkę pod koszulą?
3. Ile litrów benzyny pozostało w zbiorniku, gdy zaświeci się kontrolka (wideo)