Cechy ras pszczół w Rosji

Rasy pszczół to grupy rodzin pszczół, które tradycyjnie żyją na określonym obszarze i różnią się między sobą cechami charakterystycznymi. Dokładna liczba ras jest nieznana: niektórzy eksperci wyróżniają 30 grup, inni - 50, 60 i więcej, a entomolog Kozhevnikov ogólnie podzielił wszystkie pszczoły na żółte i ciemne. Niemniej jednak istnieją odporne rasy (rasy) pszczół - dlatego rozważymy te, które występują w Rosji.

Pszczoła. Ilustracja do tego artykułu jest wykorzystywana na standardowej licencji © ofazende.com

Najlepsze rasy pszczół rosyjskich

Następujące rasy są tradycyjnie hodowane w Rosji:

1. Centralny rosyjski.
2. Szara góra Kaukaska.
3. Ukraiński step.
4. Karpacki.
5. Żółty kaukaski.
6. Włoski.
7. Krainskiego.

Cóż, teraz spójrzmy na cechy tych ras.

Rasa środkoworosyjska

Należy do europejskiej superrasy (wraz z pszczołami holenderskimi, brytyjskimi, niemieckimi i innymi typami pszczół). W swoim naturalnym środowisku żyją w centralnej Rosji aż do Uralu, poza Uralem - tylko w pasiekach.

Główną różnicą między rasami jest wielkość pszczół: do 110 mg u młodych zwierząt. Kolor jest ciemnoszary, nie ma zażółcenia. Trąbka jest krótka - nie więcej niż 6,4 mm. Rasę wyróżnia skrajna „złośliwość”, wysokiej jakości grzebienie, ale jednocześnie „fiksuje się” na tych samych źródłach nektaru, przez co nie przestawia się dobrze na nowe źródła zbioru miodu. Bardzo dobrze radzą sobie z masowym zbiorem z obfitych źródeł.

Miód umieszczany jest najpierw w sklepie, a dopiero potem w gnieździe. Po śmierci macica przez długi czas nie staje się hubką, ale praktycznie nie ma cichej wymiany macicy ani podwójnego współżycia w gniazdach. Rasa jest bardzo rojna - nawet połowa rodzin roi się w sezonie, podczas gdy przerwanie stanu rojowego jest prawie niemożliwe.

Zimują wyjątkowo dobrze, nie reagując na zmiany temperatury. Praktycznie nie potrzebują izolacji.

Rasa włoska

Ten podgatunek pochodzi z Włoch, ale obecnie jest rozprowadzany na całym świecie. Te pszczoły są żółte, trąbka do 6,7 mm, waga - do 115 mg. Pszczoły są bardzo spokojne, złodziejskie, ale dobrze chronią swoje gniazdo. Są niezwykle przedsiębiorcze, używają wszelkiego rodzaju roślin miododajnych. Dobrze sprawdzają się w miejscach, gdzie zbiór miodu jest opóźniony, ale stabilny. Wydajność wosku to najwyższa, dobre zapylacze.

Rasa karpacka (karpacki)

Rasa z selekcji naturalnej wywodząca się z zachodniej Ukrainy. Długość trąbki do 7,1 mm. Różni się wysoką plennością, co pozwala szybko zwiększyć liczbę rodzin pszczelich. Wykorzystuje wszystkie rodzaje roślin miododajnych. Zimują dobrze, słabo roją się i są bardzo spokojne. W rzeczywistości w wielu regionach jest to idealna rasa pszczół, ustępująca jakością jedynie środkoworosyjskim.

Macica spokojnie reaguje na selekcję, w okresach wymuszonego spokoju nie psują fundamentu. Są w stanie pracować nawet w ekstremalnym klimacie zachodniej Syberii. Spokojna zmiana macicy jest możliwa przy współżyciu starej i młodej przez okres do 1-1,5 miesiąca. Propolis jest zbierany i używany bardzo mało. Główną wadą jest tolerancyjna postawa wobec ćmy woskowej: pszczoły nie reagują na tego szkodnika.

Rasa Krajinska

Pierwotny obszar to Alpy, Jugosławia, Austria. Pszczoły szare o srebrzystym połysku i trąbce do 6,8 mm. Waga indywidualna - 110 mg. Rasa jest spokojna, żądna przygód. Miód umieszcza się najpierw w gnieździe, potem w sklepach. Pod względem zimotrwałości przewyższają rasę kaukaską, ale ustępują środkoworosyjskim i karpackim. Są skuteczne we wczesnej zbiórce miodu, trochę roją. Propolis jest mało używany.

Jako zapylacze koniczyna jest lepsza od środkoworosyjskiej, ale gorsza od pszczół kaukaskich. Rasa jest dobra dla klimatu umiarkowanego i niezbyt aktywnego zbierania miodu.

Rasa kaukaska

Pszczoły szare górskie z trąbką do 7,2 mm, waga pszczoły do ​​90 mg. Są niezwykle spokojni, dobrze chronieni przed kradzieżą, ale sami są na to podatni. Przedsiębiorczy podczas zbierania miodu. Dobre zapylacze, zbierają dużo propolisu, ale mało płodne, mało rojowe.

Podgatunek rasy kaukaskiej to pszczoła żółta, rozpowszechniona na Zakaukaziu i Azerbejdżanie. Waga do 90 mg, trąbka do 6,9 mm. Są bardzo podatne na kradzieże, słabo zimują w północnych regionach i są mało płodne. Z tego powodu hodowla „żółtych rasy kaukaskiej” w środkowej i północnej Rosji nie ma sensu, a tam rasa ta występuje tylko w pasiekach entuzjastycznych hodowców jako źródło genów do pracy.

Przeczytaj także: Na co chorują drzewa iglaste i jak je leczyć

Przyjaciele, nie zapomnijcie zasubskrybować kanału i LIKE, jeśli artykuł jest przydatny!