Pozdrowienia dla wszystkich początkujących samouków w ręcznym spawaniu łukowym. A także miłośnicy pracy z metalem w domu, garażu, domku letniskowym. Nasz kanał udziela odpowiedzi na pytania, które muszą mieć wszyscy początkujący w spawalnictwie i ślusarzu.
Każdy artykuł zawiera jedno pytanie, a czasem kilka. Dzisiaj porozmawiamy o ważnym temacie - jeśli musisz spawać cienki i gruby kawałek żelaza, jak prawidłowo ustawić prąd spawania na cienkiej lub grubej części?
Dwa powyższe zdjęcia to detale o bardzo różnych grubościach. Płyta o grubości zaledwie 1 mm i kawałek metalu o grubości aż 15 mm, to różnica. Potrzebujemy tego eksperymentu jako przykładu takiego spawania, w rzeczywistości spawanie od 1 mm do 15 mm jest rzadko wymagane.
Będziemy gotować elektrodą o średnicy 3 mm - najczęstsza średnica w spawaniu domowym. Chociaż najlepiej jest mieć na stanie kilka średnic elektrod - 2mm, 2,5mm, 3mm, łatwiej będzie rozwiązać każdy problem spawalniczy.
Albo oto kilka starych zdjęć z naszego kanału. To jest przykład spawania kawałka cyny i kawałka kanału.
Tak więc ustawimy prąd spawania tylko dla grubszego metalu. Normalne natężenie prądu pozwoli metalowi dobrze się stopić, a szew będzie prawidłowy.
Dla cieńszego metalu ten prąd jest zbyt duży, ale kompensujemy to odpowiednią techniką spawania, wtedy wszystko zobaczysz.
Tak więc do naszego zadania wybraliśmy optymalny prąd dla grubszego kawałka żelaza. Nikt na pewno nie doradzi odpowiedniego natężenia do swoich zadań, prąd dobierany jest indywidualnie w każdym przypadku. Ponadto każdy falownik spawalniczy gotuje inaczej.
Udzielę więc uniwersalnej rady dla początkującego na temat ustawiania prądu. Powoli nasuń elektrodę na kawałek żelaza. Stopiony ślad za końcówką elektrody powinien być około 2-2,5 razy większy od średnicy elektrody. Określ wizualnie, zmieniając prąd, aby ognista ścieżka stała się 2 razy grubsza niż elektroda.
Te 2 zdjęcia powyżej to przekrój spoiny. W dolnej pozycji szew jest wtopiony w metal w postaci odwróconego grzybka! W centrum głębokość penetracji jest największa, była maksymalna energia z elektrody. Im dalej od środka do krawędzi, tym mniejsza głębokość penetracji, a co za tym idzie energia z elektrody.
Co nam to da? Cienki metal musi być gotowany przy niższym prądzie niż gruby. A prąd jest dostrojony do grubego metalu. Oznacza to, że przy spawaniu cienkiego metalu musimy dotykać tylko krawędzią jeziorka spawalniczego od grubego, aby nie dać mu dużo energii, nie na przepalenie a spawanie grubym.
Spawamy w ten sposób, gotujemy te kawałki żelaza kierując łuk spawalniczy głównie na grubą część. Wykonujemy małe ruchy oscylacyjne lub bez nich, jak kto się dostosuje. A podczas spawania, dotkniemy cienkiego metalu tylko nieznacznie, krawędzią jeziorka spawalniczego. Więc nie będziemy palić tylko spawać.
To wszystko, spawaliśmy nasze blanki. Przy spawaniu puszki i kanału są miejsca z przepaleniami, ale był to eksperyment wizualizacji tematu. W prawdziwym życiu nie potrzebujemy tej złożoności.
Kiedy spawamy od cienkiego do grubego, jaką część łuku spawalniczego powinniśmy skierować na cienki metal? Musisz spróbować, poeksperymentować, aby nie przepalić i normalnie spawać bez żużlowania.
Dzisiejszym artykułem chciałem pokazać początkującym samoukom samą zasadę takiego spawania. Teraz czas na zdobycie doświadczenia.