Tula Tokarev na ogół dobrze się pokazał podczas II wojny światowej. Jednak już podczas pierwszych zimowych bitew dało się odczuć szereg niedociągnięć tej broni. Ruchome części corny TT przymarzały do siebie podczas silnych mrozów, przez co broń była bezużyteczna. Trzeba było rozwiązać problem. Podczas gdy na ziemi radzili sobie ze wszystkimi dostępnymi improwizowanymi metodami, w Leningradzie zaczęli opracowywać zupełnie nowy pistolet, który nazwano „Baltiets”.
Główna wada TT musiała zostać wyeliminowana w szybkim tempie i najlepiej na etapie produkcji. Pod koniec 1941 r. admirał Yu.F. Rall, szef sztabu Floty Bałtyckiej, znalazł bardzo proste wyjście z tej sytuacji. Dowódca zasugerował wzięcie dość udanego niemieckiego pistoletu Walther PP i stworzenie nowego radzieckiego na podstawie jego konstrukcji. Tak rozpoczęła się historia obiecującej broni krótkolufowej dla dowódcy Armii Czerwonej. Pistolet nazwano „Baltiets”.
W rzeczywistości „Baltiets” został po prostu skopiowany i przystosowany do produkcji krajowej przez Walther PP. Pistolety nie różniły się zbytnio. Używali nawet tej samej wkładki 7,62x25 mm. To prawda, legendarny TT używał tej samej wkładki. Pierwsze "Baltiety" dobrze pokazały się w strzelaniu, jednak okazały się zbyt ciężkie, przez co ucierpiała celność. Broń została przerobiona i wypuszczono drugą próbkę, która nie przewyższała swoich właściwości oryginalny niemiecki Walther PP lub krajowy TT rozwiązał jednak główny problem tego ostatniego - nie zamarł na mrozie.
„Baltiets” został wyprodukowany tylko w jednej małej partii 15 sztuk. To prawda, że 15. pistolet nie został całkowicie zmontowany, ponieważ niektóre części do jego montażu gdzieś zniknęły. Na tej podstawie doszło do prawdziwego skandalu. Biorąc pod uwagę, że sprawa miała miejsce w latach wojny, a nawet w przedsiębiorstwie obronnym, takiego incydentu nie można było pozostawić bez dochodzenia. Mimo to stworzenie nowego pistoletu miało ogromny pozytywny wpływ propagandowy, przede wszystkim dla samych Leningraderów. Na krótki czas „Baltiets” stał się jednym z symboli tego, że miasto nadal walczy i żyje pomimo blokady.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
A jednak nowy pistolet nie został dopuszczony do masowej produkcji wyłącznie ze względów ekonomicznych. Leningradskie przedsiębiorstwa były zbyt obciążone rozkazami obronnymi ojczystej Ojczyzny, aby do nich dołączyć pistolety. Baltiety nigdy nie zostały przyjęte, a pierwsza partia była jedyną. Pistolety zostały przekazane dowództwu armii i marynarki wojennej Leningradu. Towarzysze oficerowie w zimowym okresie wojny musieli dalej wkręcać się za pomocą improwizowanych środków, starej i zdobytej broni. Do dziś z 14 gotowych pistoletów przetrwały tylko trzy. Wszystkie są obecnie przechowywane w Centralnym Muzeum Marynarki Wojennej w Petersburgu.
Jeśli chcesz wiedzieć jeszcze ciekawsze rzeczy, to powinieneś poczytać o tym Pistolet Lerker i Kuppini: dlaczego skuteczna broń do samoobrony została zakazana.
Źródło: https://novate.ru/blogs/141120/56753/
TO INTERESUJĄCE:
1. 5 rzeczy z lat 70., które omyłkowo znalazły się w filmie o Stirlitz (wideo)
2. Dlaczego amerykańscy gliniarze chowają się za drzwiami samochodów, skoro nie chronią przed kulami?
3. Dlaczego Japonia uczyniła toalety publiczne na ulicach miast przezroczystymi (wideo)