Dlaczego w Związku Radzieckim na daczy przeznaczono dokładnie 6 akrów ziemi?

Dziś działka o powierzchni 6 arów nie robi już wrażenia. Na tym terytorium wystarczy maksimum - na dom z garażem i łaźnią. Ogród czy warzywnik pozostaje niedostępny, a wolnej przestrzeni jest za mało. Ale w ZSRR był to prawdziwy dar, choć niewielki, ale „wyspa szczęścia”. Dlaczego więc w tak wielkim i potężnym państwie narodowi sowieckiemu nie zapewniono działek o większej powierzchni?

1. Trochę historii: dlaczego zdecydowali się oddać ziemię

Obywatel sowiecki był zobowiązany do pracy dla dobra państwa / Foto: news.21.by

Ideologia komunistyczna zakładała, że ​​obywatel sowiecki ma obowiązek pracy dla dobra państwa, opieki nad dziećmi i wypoczynku kulturalnego. Zaopatrzenie ludności w żywność i dobra konsumpcyjne przeznaczono dla rolnictwa i przemysłu lekkiego.

Państwo miało zapewnić ludziom wszystko, czego potrzebują do życia, w szczególności mieszkania. Wszystko, co miało związek z instynktami zaborczymi, zostało stłumione w zarodku.

2. Powinno działać

Industrializacja pod przywództwem Stalina postępowała skokowo. Według niektórych ekspertów tempo rozwoju gospodarczego ZSRR było czterokrotnie szybsze niż współczesnych Chińczyków. Rolniczy, mało piśmienny kraj stał się silnym państwem przemysłowym. I kto wie, jest całkiem możliwe, że gdyby nie wojna, mogłaby powstać siła niemal idealna.

Po wojnie brakowało wszystkiego, od żywności po podstawowe towary. Ale nie to jest najważniejsze, bo deficyt objął także zasoby ludzkie. Brakowało nie tylko specjalistów, ale i pracowników. Nie tylko rolnictwo znajdowało się w stanie straszliwego upadku, ale także przemysł, który nie zdążył jeszcze przestawić się z czasu wojny na czas pokoju. Rezultatem był straszny głód, który panował w Związku Radzieckim w 1946 i 1947 roku.

3. Niestandardowe rozwiązanie

Ponieważ kraj po prostu nie mógł wyżywić swoich obywateli, konieczne było podjęcie radykalnych działań. Pojawił się m.in. dekret rządowy o ogrodnictwie z dnia 24.02.1949 r. Mówił, że wolne miasto, wieś i inne ziemie powinny być rozdawane obywatelom na ogrody warzywne.

Ludzie zaczęli otrzymywać działki o powierzchni sześciu i dwunastu akrów. Te lepsze, położone bliżej granic miasta, oddano weteranom Wielkiej Wojny Ojczyźnianej i rodzinom ofiar, przywódcom. Branża również otrzymała swoje zadanie – zobowiązano się do uruchomienia produkcji narzędzi ogrodniczych i nawozów. Tym samym przerzucono na barki ludzi odpowiedzialność za częściowe zadbanie o samodzielne zaopatrzenie się w produkty rolne.

W rezultacie osoba ma nowy problem. Po otrzymaniu ziemi nie miał czasu na czytanie gazet, ponieważ musiał być zaangażowany w ogród warzywny lub „daczy”, jeśli tę działkę można było tak nazwać. Ludzie planowali gdzie i co sadzić, w czym hodować sadzonki, martwili się o odchwaszczanie i efekt końcowy swoich wysiłków - żniwa.

4. Rozwój i tworzenie ruchu daczy

Decyzja, dość nietypowa dla ówczesnej polityki, dała pozytywny skutek. Po pierwsze, rozwiązano problem głodu, który ustąpił. Po drugie, ryzyko niepokojów wśród ludności samo zniknęło, ponieważ większość ludzi przeniosła się do swoich ogrodów. Wydaje się, że ulga nadeszła.

W kręgach rządowych doszli do wniosku, że ten kierunek wymaga rozwoju. Odpowiedni dekret został wydany 16 grudnia 1955 r. Dzięki temu dokumentowi ludzie radzieccy mogli już budować małe domy na działkach, przystosowane do zamieszkania w nich latem.

Ziemia zaczęła się wyróżniać w nieskończoność, był jednak jeden warunek. Ten, któremu przydzielono ziemię, musiał na stałe pracować w przedsiębiorstwie. Między innymi letni mieszkaniec mógł nawet otrzymać rekompensatę za koszty pracy i koszty materiałowe związane z przeprowadzką.

Jeśli chodzi o sprzęt ogrodniczy, pojawił się on w domenie publicznej. Obywatele mogli bez problemu zakupić wszystkie narzędzia, a nie tylko grabie czy buty z łopatami. Instrukcje otrzymywały również same przedsiębiorstwa i związki zawodowe. Miały pomagać letnim mieszkańcom w walce ze szkodliwymi owadami i gryzoniami, chorobami roślin uprawnych, jeśli zajdzie taka potrzeba. W sklepach pojawiły się nawozy, różne nasiona i wszystko, czego może potrzebować ogrodnik.

5. Nie wszystko jest takie różowe

Państwo, po rozdaniu ziemi swoim obywatelom na długi okres czasu, nawet nie podejrzewało, że zasiało ziarno burżuazji w umysłach ludzi. Ludzie zaczęli szukać korzyści i oczywiście je znaleźli. Na ich działkach zaczęto budować domy, które później dzierżawiono. Praca najemników zaczęła być w pełni wykorzystywana w ogrodach. Ziemia była też dzierżawiona i oczywiście nielegalnie. Wszystko, co było zbędne, zostało sprzedane, a ten biznes nie był opodatkowany.

Dopiero po pięciu latach spontaniczny kapitalizm daczy stał się praktycznie katastrofalny. Rząd podjął następującą decyzję – czas to zakończyć. Kolejny dekret został wydany 30.12.1960 r. W dokumencie stwierdzono, że zabronione jest wydawanie gruntów pod budowę, budowanie wiejskich domów na działkach. Dodatkowo wzmocniono kontrolę nad użytkowaniem tej ziemi.

6. I znowu na tej samej prowizji

Trwało to zaledwie 3 lata i Związek Radziecki ponownie znalazł się w trudnej sytuacji. Tym razem kryzys dotyczy zboża. Mówimy o kampanii kukurydzianej, wielkiej suszy i rekultywacji dziewiczych ziem. Łącznie doprowadziło to do niedoboru produktów, zwolnienia Chruszczowa ze stanowiska, zakupów zboża i w dłuższej perspektywie braku chleba. I znowu nad państwem zawisła groźba kolejnego głodu.

Nie zawracali sobie głowy wymyślaniem nowych mechanizmów rozwiązania problemu, ale po prostu poszli znaną ścieżką. Pod koniec lat 60. zaczęto wydawać dekrety dotyczące dalszego rozwoju kierunku ogrodniczego. W rezultacie powstały duże domki letniskowe, w których ziemię pocięto na 6 akrów dla wszystkich bez wyjątku.

7. Dlaczego sześć akrów - nie więcej i nie mniej

Ten obszar witryny nie został wybrany przypadkowo. Zostało to ustalone w latach 50. na podstawie przydziału partyjnego przez krajowych ekonomistów i agronomów. Obliczenia dokonano na podstawie potrzeb cztero-sześcioosobowej rodziny. 0,06 ha ziemi było w stanie zapewnić takiej rodzinie niezbędne produkty rolne. Na miejscu można było posadzić niewielką liczbę drzew i krzewów, rozbić kilka zagonów na warzywa, truskawki, a nawet zbudować budynek gospodarczy, w którym przechowywano by inwentarz.

Nie było mowy o uprawianiu czegoś na sprzedaż. W dzisiejszych czasach naprawdę można zwiększyć ilość zbiorów nawet z tak miniaturowego obszaru, ponieważ na ma wszystko, czego potrzebujesz, od nowoczesnych szklarni i nawozów po systemy Glazura. Wtedy ludzie nie mogli nawet o tym marzyć. Na tej podstawie możemy powiedzieć, że obliczenia zostały wykonane dokładnie - zapewnił się i wystarczy. Nie ma co spekulować. W ten sposób staje się jasne, że standardowe działki ogrodowe to powszechna ideologia, system, którego nie można złamać ani zakłócić.

7. Powrót do mitów

Wśród ludzi krąży legenda, że ​​N. Z. Chruszczow, który chciał reklamować sowiecki model życia. To znaczy pokazać całemu światu, że zwykły pracujący człowiek ma nie tylko mieszkanie, ale także dom poza miastem. W rzeczywistości sytuacja jest zupełnie inna. Tylko ze względu na to, że Chruszczow został odwołany, zachowano inicjatywę podziału działek.

>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<

Co do Chruszczowa, w szczytowym momencie kryzysu zbożowego chciał odebrać ludowi całą ziemię, nie wyłączając ogrodów i ogródków warzywnych. Jego plany polegały na zasianiu wszystkiego pszenicą i tym samym zapobiegnięciu sytuacji z zakupem zboża w innych krajach.

Kontynuując temat przeczytaj, dlaczego w Związku Radzieckim ludziom przyszło do głowy przyklejać tapetę do gazet.
Źródło: https://novate.ru/blogs/221220/57195/

TO INTERESUJĄCE:

1. 7 rzeczy, które musisz wiedzieć podczas poszukiwań, aby nie rozbić drewna opałowego

2. Lead Rain: 50-nabojowy pistolet, który sprawia, że ​​kamizelka kuloodporna jest bezużyteczna

3. 6 rosyjskich miast, których populacja nieubłaganie maleje, a wkrótce będą puste