Dowódca, który nie przegrał ani jednej bitwy. Dokładnie to mówią o Aleksandrze Wasiliewiczu Suworowie. Człowiek jest postępowy pod każdym względem, zwłaszcza jak na standardy XVIII wieku. Jednak dzisiaj nie mówimy o trikach wojskowych dowódcy i nie o jego osiągnięciach, ale o tym, jak w ogóle Suworow zdołał zmusić armię rosyjską do najszybszej w Europie.
Ludzkie ciało jest zdolne do wielu rzeczy, zwłaszcza gdy wiesz, jak nim właściwie kierować. Dla tych ostatnich należy dużo się uczyć i czytać odpowiednie książki. I oczywiście dużo trenuj. Aleksander Wasiljewicz dużo czytał, w tym dzieła starożytnych autorów zachowane w światowym dziedzictwie. Przede wszystkim rzymski. To właśnie z rzymskiej historii Suworow wpadł na pomysł długich i szybkich przejść dla pieszych, które Rzymianie zaczęli praktykować od czasów własnego „Suworowa” – Gajusza Marii. Ten ostatni maksymalnie złagodził bagaż, przenosząc znaczną część bagażu na ramiona żołnierzy, a także zaczął zwracać większą uwagę na trening marszowy. Z tego powodu Rzymianie zaczęli nawet szyderczo nazywać własnych legionistów „muły Maria”.
Aleksandrowi Wasiljewiczowi spodobał się pomysł: najlżejszy pociąg wozów, przewożący tylko niezbędne rzeczy, zwracał większą uwagę na szkolenie marszowe żołnierzy, pracę nad dyscypliną i prawidłowym odżywianiem. Szczególnie ważne były dwa ostatnie punkty w armii Suworowa. Na szczęście dowódca od samego początku kariery doskonale rozumiał, jak zdobywać autorytet wśród swoich podwładnych – własnym przykładem. Suworow, jak nikt inny, zdawał sobie sprawę ze znaczenia tego stwierdzenia: żołnierza nie należy żałować, żołnierza należy chronić.
W tym samym czasie Aleksander Wasiljewicz poszedł dalej i usunął troskę o noszenie żywności z ramion żołnierzy. Co więcej, faktycznie wynalazł kuchnię polową, która nie miała podążać za armią w kampanii, ale przed armią. W rezultacie okazało się, że przed piechotą znajdowała się straż tylna, która zajmowała się rozpoznaniem i przygotowaniem miejsc do postoju. Za nim jechała kuchnia polowa z małym taborem. Następnie maszerowały wojska Suworowa. I dopiero na samym końcu karawan dogonił wojsko.
Jak na XVIII wiek ten schemat okazał się nowatorski, dzięki czemu osiągnięto niesamowite wyniki w dziedzinie szybkości wojskowej. Żołnierze nie tracili czasu na rozbijanie obozu i przygotowywanie żywności i mogli od razu odpocząć podczas postoju. Zatrzymania były dwojakiego rodzaju: „szybkie” – około 1 godziny i „stałe” – od 3 do 4 godzin. Wszystko to zostało jednak wykorzystane tylko w przymusowym marszu w sytuacji bojowej. Przez resztę czasu armia Suworowa poruszała się z normalną prędkością i długimi postojami. W rezultacie, kiedy dzienny marsz 25-30 km uznano za normalny dla armii europejskiej, marsz 50-60 km uznano za normalny dla armii Suworowa. Jednocześnie w ekstremalnych sytuacjach Suworowowi udało się wycisnąć 80-90 km, a kilkakrotnie nawet 100-110 km dziennie. To według standardów XVIII wieku i wszystkich fenomenalnych liczb dla oddziałów piechoty.
Ale najważniejsze jest to, że nawet po ekstremalnych nocnych marszach armia pod dowództwem Aleksandra Wasiljewicza wielokrotnie wchodziła do bitew w ruchu i jednocześnie wygrywała, będąc zmęczona. Silni byli jednak ludzie...
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
Kontynuując temat, czytaj o jako Aleksander Wielkimając 40 tysięcy żołnierzy, był w stanie pokonać 120 tysięcy Persów.
Źródło: https://novate.ru/blogs/311220/57310/
TO INTERESUJĄCE:
1. Dlaczego Chińczycy zaczęli masowo rezygnować z używania rowerów
2. Lead Rain: 50-nabojowy pistolet, który sprawia, że kamizelka kuloodporna jest bezużyteczna
3. Dlaczego mężczyźni w starożytnym Rzymie nie mogli nosić butów i długich spodni