Karabin maszynowy KORD nie jest bynajmniej pierwszym krajowym ciężkim karabinem maszynowym zaprojektowanym między innymi jako broń przeciwlotnicza. Jednocześnie wielu z pewnością pamięta radziecki karabin maszynowy NSV „Utes”, który miał nie tylko podobne cechy, ale także wykonywał te same zadania. Rodzi się pytanie: dlaczego kraj w ogóle musiał wyprodukować KORD i czy rzeczywiście jest lepszy od swojego poprzednika?
Ciężki karabin maszynowy KORD jest przeznaczony do strzelania do piechoty wroga, tłumienia wrogich punktów ostrzału, niszczenia lekko opancerzonych pojazdów, a także do zwalczania nisko latających helikopterów. Karabin maszynowy został opracowany i stworzony na początku lat 90-tych jako następca radzieckiego NSV "Utes" na obiektach Specjalnego Biura Projektowego Zakładu Degtyarev Kovrov. Ogólnie rzecz biorąc, cechy obu karabinów maszynowych są bardzo podobne, chociaż zaktualizowany KORD wciąż przewyższa swoim przodkiem pod względem wielu parametrów.
Po pierwsze, KORD wykorzystuje inny system blokowania lufy za pomocą śruby ostrza. Ta innowacja pozwoliła zmniejszyć ruchy pionowe broni, znacznie zmniejszyć jej ruch podczas strzelania, zwiększając w ten sposób dokładność strzelania. Zmniejszono również energię odrzutu i zwiększono ogólną stabilność karabinu maszynowego. Po drugie, istnieje lekka konfiguracja KORD, co czyni go wyjątkowym ciężkim karabinem maszynowym i jedyny w swoim rodzaju ze względu na to, że KORD staje się możliwy do wykorzystania jako podręcznik. To z kolei pozwala przenieść go w ramach plutonu karabinów i strzelać z nieprzygotowanej wcześniej pozycji, mocując karabin maszynowy tylko na jednym dwójnogu.
Po trzecie, karabin maszynowy KORD przewyższa NSV pod względem przeżywalności. Przede wszystkim dotyczy to lufy, która może wytrzymać co najmniej 10 tysięcy strzałów.
W pełni załadowany karabin maszynowy waży 32 kg. Personel wyposażony jest w celownik optyczny SPP. Wymiary broni w wersji czołgowej: 1980 mm - długość, 135 mm - szerokość, 215 mm - wysokość. Strzela do broni z nabojami 12,7x108 mm. Średnia szybkostrzelność to 600 strzałów na minutę. Prędkość wylotowa pocisku - 820 m / s. Zasięg celowania - 1200 metrów, natomiast w wersji piechoty KORD może trafiać w cele na odległość do 2 tysięcy metrów. Zaopatrzenie w amunicję do karabinu maszynowego odbywa się z pasów na 50 i 150 nabojów odpowiednio w wersji piechoty i czołgu.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
Wypuszczanie karabinu maszynowego rozpoczęło się w 1998 roku, chociaż oficjalnie został przyjęty dopiero w 2001 roku. W ramach wojsk rosyjskich KORD zdołał walczyć w drugiej wojnie czeczeńskiej, w konflikcie zbrojnym w Osetii Południowej, a obecnie jest również używany w wojnie domowej w Syrii. KORD został opracowany w celu zastąpienia radzieckiego NSV, przede wszystkim ze względu na fakt, że znaczna część branż związanych z wydaniem i konserwacją Radzieckie karabiny maszynowe po 1991 roku znajdowały się poza Federacją Rosyjską, dlatego postanowiono pilnie opracować nowy broń. Przede wszystkim ze względu na fakt, że pojazdy opancerzone musiały wyposażyć wieże w potężne instalacje przeciwlotnicze, chroniące czołgi przed nisko latającymi helikopterami wroga.
Jeśli chcesz wiedzieć jeszcze więcej interesujących rzeczy, to powinieneś o nich poczytać TKB-059: jak w Związku Radzieckim próbowali zrobić karabin maszynowy z trzema lufami.
Źródło: https://novate.ru/blogs/280121/57472/
TO INTERESUJĄCE:
1. Dlaczego Chińczycy zaczęli masowo rezygnować z rowerów
2. 7 mało znanych radzieckich pojazdów terenowych, które bez wysiłku pokonały błoto i przeszkody
3. Jakie dziwne czapki nosili na głowach afgańscy mudżahedini?