Dziś w sklepach, supermarketach oferowane są różnorodne napoje gazowane producentów krajowych i zagranicznych. Oto słynne Pepsi i Cola, a także mniej znane lemoniady. Oczywiście są też nazwiska znane nam z czasów radzieckich, wywołujące nostalgię za tym niezwykłym smakiem. Ale smak nie wyszedł trochę. Nowoczesny produkt zasadniczo różni się od tego, czym był kilka dekad temu.
Jeśli otworzysz plastikową butelkę, nawet zapach jest inny, a także kolor. Obie zależą całkowicie od składu, ilości barwników i innych pierwiastków, których jest teraz znacznie więcej.
Jeśli chodzi o sowieckie słodkie napoje, były sprzedawane wyłącznie w szklanych pojemnikach i miały niesamowity orzeźwiający i przyjemny aromat cytrusów, owoców i jagód oraz ziół.
Poświęćmy chwilę i przypomnijmy sobie, jakie napoje pili dorośli i dzieci z czasów ZSRR i co nadawało im tak niesamowity smak i zapach.
1. Citro
Najpopularniejszym i najbardziej rozpowszechnionym ze wszystkich dostępnych na rynku napojów bezalkoholowych był najprawdopodobniej „Extra-Citro”. Z biegiem czasu pod definicją „citro” zaczęto oznaczać prawie wszystkie odmiany słodkiej wody sodowej.
To połączenie pomarańczy, cytryny, mandarynki i wanilii. Zapach był nie tylko świeży, ale także słodkawy. Z takiego składu smak produktu tylko się poprawił i bardzo trudno było go pomylić z czymś innym.
2. Soda śmietankowa
Nie mniej smaczny i przyjemny napój o aromacie wanilii. Soda śmietankowa miała kremowy i bardzo miękki smak. Nic dziwnego, że wszystkie dzieci z rozległego kraju szalały za nim. Przepis na tę lemoniadę wymyślono w XVIII wieku. Następnie zmieszali wodę sodową z białkami jaj, wstępnie ubitymi. Dlatego w nazwie napoju soda śmietankowa, a nie tylko soda.
Z biegiem czasu lemoniadę zaczęto robić trochę inaczej - mieszając wodę sodową z lodami. W związku z tym nazywano go również „napojem na patyku”, chociaż nazwa ta nie jest tak powszechna.
3. Księżna lub gruszka
Ta musująca słodka woda była ulubieńcem większości facetów. Skład napoju składał się wyłącznie z naturalnych składników - dwutlenku węgla, cytryny, cukru, naparu z gruszki.
4. Tarhun
Ten napój był jedynym, do którego producenci dodali zielony barwnik. Jeśli chodzi o przepis, został wymyślony na Kaukazie. Przyprawa tego regionu, zwana estragonem, nadała tej szmaragdowej cieczy tak niezapomniany smak i aromat.
5. Pinokio
Najprostszym, ale nie mniej smacznym, był drink o bajecznej nazwie „Buratino”. Nawiasem mówiąc, udało się zrobić ten wspaniały produkt w domu. Składał się z pomarańczy, cytryny, wody i cukru. Nawet jeśli woda nie jest gazowana, nie wpływa to w ogóle na smak.
6. Bajkał
Ten napój był naprawdę wyjątkowy. Powstał w Związku Radzieckim jako analog popularnej i tak ukochanej „Coli”. W smaku był nieco podobny do produktu zagranicznego, ale miał jedną ogromną zaletę - naturalne składniki w składzie, niesamowity zapach i smak.
Oprócz standardowego zestawu produktów zawierał wyciągi z dziurawca, lukrecji, eleuterokoków oraz olejki eteryczne z jodły, lauru, cytryny, eukaliptusa. Przepis był na tyle ciekawy, że wielu producentów z innych krajów chciało go kupić za duże pieniądze.
7. Isindi
Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy, patrząc na butelkę, jest etykieta z przedstawionymi końmi, naklejona nieco poniżej wąskiego gardła. Cóż, nie możemy zapominać o jasnym smaku, odzwierciedlającym smak elitarnych jabłek i nut laurowych. Nazwa nie została wybrana przypadkowo, podobnie jak projekt etykiety. Tak nazywała się stara gruzińska gra jeździecka.
8. dzwon
Podobnie jak poprzednie napoje, ta lemoniada miała cytrynowy smak wzmocniony gorzką skórką. Skład został oparty na kwasie askorbinowym i cytrynowym oraz naparze cytrusowym. Jego charakterystyczną cechą był łagodny, świeży smak. Na etykiecie było zdjęcie dzwonka. A cena 0,5-litrowej butelki wynosiła tylko piętnaście kopiejek.
9. Malwina
Lemoniada miała charakterystyczny turkusowy kolor, dlatego nazwano ją „Malwiną”. Tak nazywała się bajkowa lalka o niebieskich włosach. A nazwa była zgodna z nazwą jagody: Malwina-malina. Faktem jest, że maliny były tym samym głównym składnikiem tego napoju, co jabłka.
CZYTAJ TAKŻE: Dlaczego tysiące brytyjskich rodzin nadal ogląda czarno-białą telewizję
10. Flora
Pod tą marką w ZSRR sprzedano nie jeden napój, ale całą linię. Każda z lemoniad miała swój własny aromat i smak.
Konsumentowi zaoferowano: napoje goździkowe, pomarańczowe, miętowe, estragonowe i kolendrowe. Nawiasem mówiąc, ta lemoniada nie tylko odświeżyła, ale także miała szczególne właściwości, lecznicze i profilaktyczne.
Oczywiście wszystkie te napoje sprzedawano zarówno w pojemnikach, jak iz automatów sprzedających, z których pierwszy został zainstalowany w Smolnym, w kantynie w 1937 roku. Po bardzo krótkim czasie pojawili się w prawie wszystkich radzieckich miastach.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
Wiele osób pamięta, że zwykła woda gazowana w takich urządzeniach była sprzedawana za jednego grosza, a słodka za trzy. Jak na nasze standardy, to była generalnie straszna rzecz, ponieważ dla każdego był jeden kieliszek. Ale w ZSRR nikomu to nie przeszkadzało.
W kawiarniach sprzedawano także słodkie napoje gazowane. Tam nalewano je do szklanek z syfonów.
Na pewno będziesz zainteresowany dlaczego w Związku Radzieckim wszyscy pili napoje ze wspólnej szklanki i nie chorowali.
Źródło: https://novate.ru/blogs/040820/55545/